Queen Jane Approximately
Ég stórefast um að ég láti hafa mig útí aðra skák við Hjalta S. Ægisson. Svona er lífið, stundum vinnur maður þær skákir sem maður á alls ekki von á að vinna. Mesti ljóminn færi auðvitað af sigrinum, ef ég tapaði næstu viðureign.
posted by Þinn afturgengni sonur at
4:02 PM
2 Comments:
Fagnaðarlæti Vængmannsins við skáksigurinn verða lengi í minnum höfð, og varð ófáum sjúkraliðanum um og ó við uppákomuna. Gleðin var ósvikin og hef ég líklega ekki síðan séð slíka gleði neins staðar fyrr en í Góða hirðinum um daginn, þegar ég gerði þau reginmistök að boða téðan Vængmann á minn fund og hann mætti fimm mínútum á undan mér. Hirti allar bestu plöturnar. "Sæll," sagði ég þegar ég kom að Vængmanninum gramsandi en fékk varla nema muldur tilbaka, slíkur var ákafinn í gramsinu. Þetta var eins og þegar hundi er boðin heil kaka, mönnum verður blátt áfram sinfall. Ég var nýbúinn að gera kaupsamning og hef eiginlega ekki jafnað mig síðan, jafnvel þótt ég setji Jazz Police á fóninn.
þú hefðir aldrei keypt póstinn Pál og getur bara þakkað fyrir að sköllótti karlskröggurinn með flöskubotnaaugnskjánna, í brúna jakkanum með fúkkalyktinni, sem var að gramsa í þessu með okkur, stakk ekki inná sig: I´m your man, Egó breyttir tímar og hinum meistaraverkumum sem ég tók frá fyrir þig. Reyndar gleymdiru að gera kaupsamning um kók og pylsu með öllu eins og í vor, þegar við gengum framhjá vagninum í Skeifunni, en hefur reyndar alla ævina til að bæta úr því. Ég er reyndar á töluverðum útgjaldabömmer. Ætla þess vegna ekki aftur í Hirðinn fyrr en í næsta mánuði.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home